ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΟΙ ΚΑΙ... ΓΥΦΤΟΙ

Μια φορά και έναν καιρό, τότε που τα μπάρκα των ναυτικών μας διαρκούσαν πάνω από 12 μήνες, οπότε και τα μωρά που άφηναν πίσω τους όταν γύριζαν τα έβρισκαν "αντράκια" να τρεχαλίζουν στα καλντερίμια του νησιού μας, ο "άρχοντας" του πλοίου ήταν ο καπετάνιος και κάθε του κουβέντα ήταν για όλο το "τσούρμο" του, ΔΙΑΤΑΓΗ, και μάλιστα, εκτελεστέα εντός της ημέρας.

Μια φορά και έναν καιρό, η "πλερωμή" γινόταν απο τον καπετάνιο, ο οποίος, μάλιστα, εντός της καμπίνας του είχε και το χρηματοκιβώτιο με τον παρά, οπότε και όλα περνούσαν από τα... χέρια του.

Μια φορά και έναν καιρό, ο καπετάνιος ήταν αυτός που αν κάποιος από το "τσούρμο" του δεν ήταν καλός, τον απέλυε χωρίς καν να ειδοποιήσει τον πλοιοκτήτη, αλλά ούτε και κανέναν από την εταιρεία του.

Μια φορά και έναν καιρό, ακόμα και την καθημερινή τροφοδοσία του "τσούρμου", την κανόνιζε ο καπετάνιος, αλλά ρωτούσε πού και πού τόσο τον μάγερα, όσο και τον στιούαρτ, των οποίων, όμως, η γνώμη -δεν ήταν λίγες οι φορές- που ο καπετάνιος δεν την ελάμβανε υπόψιν του.

Γενικώς αγαπητοί μου, το γενικό "κουμάντο" και το γενικό πρόσταγμα εντός των πλοίων το' χαν οι καπεταναίοι, και όποιος δεν υπάκουε τας εντολάς και τα προστάγματα, απολυόταν και ξεμπάρκαρε, οπότε και έμενε χωρίς "μπάρκο".

Άσε που ο καπετάνιος φροντιζε να μπει και στη μαύρη λίστα, και τότε... ΚΛΑΦΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ.

Το "μαντάτο" έφτανε σε όλες τις εταιρείες και τότε το "μπαρκάρισμα" ήταν όνειρο θερινής νυχτός.

Μα τώρα θα μου πείτε, αγαπητοί και φίλτατοι συμπολίτες μου, τι μάς λες ρε μεγάλε τώρα;

Και τι μάς νοιάζει εμάς τι έκαναν οι καπεταναίοι εκείνα τα παλιά χρόνια.

Θα σας πω γιατί σάς τα γράφω τόσο απλά και κατανοητά, εδώ και τώρα.

Τη σήμερον ημέρα, ο καπετάνιος κάνει ό,τι τού παραγγέλνουν μέσω φαξ τα "γραφεία", ενώ αυτός ούτε τη ρότα του πλοίου δεν μπορεί να χαράξει, ενώ παράλληλα και απαραιτήτως πρέπει να δίνει συνεχείς αναφορές για το πού βρίσκεται, και πότε θα φτάσει στον τελικό προορισμό το πλοίο του.

ΠΩΣ ΕΙΠΑΤΕ; Δεν καταλάβατε τίποτα;

Άντε να σάς το κάνω ακόμα πιο λιανά.

Τη σημερον ημέρα δεν είναι δυνατόν μια μερίδα ανθρώπων που πληρώνονται από το Κράτος (συμπεριλαμβανομένων και των Δήμων), να μην κάνουν τη δουλειά τους, αλλά και να τσακώνονται μεταξύ τους.

Και το Κράτος (ανάμεσά του και ο Δήμος) να μην μπορεί να παρέμβει και να τούς ΒΑΛΕΙ απλά στη θέση τους.

Το καταλάβατε;

Αν ούτε και τώρα, απλά αγαπητοί και φίλτατοι, ρωτήστε τι συμβαίνει στον τόπο μας, και θα διαπιστώσετε ότι "εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα, τώρα κρεμούν οι γύφτοι τα.. νταούλια".

Και φυσικά - φυσικότατα...

ο νοών

νοείτο....