Μια Παρασκευή… γιορτή για την Άνδρο!

Μία στάση στο ξύλινο γεφυράκι και η απαραίτητη αναμνηστική φωτογραφία. Χαμόγελα διάπλατα. Στη συνέχεια, περπάτημα στο στενό δρομάκι, όπου δεξιά ξεδιπλώνονται σειρές τα κυπαρίσσια. Ανταγωνίζονται στο ύψος το ένα το άλλο. Η προσοχή μας στρέφεται στους μικρούς μας φίλους, που φαίνεται να το διασκεδάζουν, αλλά… ξεστρατίζουν, πλησιάζοντας όλο και πιο επικίνδυνα στην άκρη του δρόμου. Ακριβώς από κάτω, τους χειμερινούς μήνες ρέει το νερό του ποταμού. Η πλούσια βλάστηση, άλλωστε, προδίδει την ύπαρξή του, όπως και το πέτρινο γεφύρι που στέκεται μισογκρεμισμένο μπροστά μας. Κάποτε, διέθετε τρεις καμάρες, αλλά  με το πέρας των χρόνων και με… ανθρώπινη παρέμβαση για την κατασκευή του δρόμου, οι πέτρες σκόρπισαν και έμεινε μόνο μία καμάρα κι αυτή όχι άρτια διατηρημένη.

Φτάνοντας στο ξέφωτο, μια ευθεία λίγων μέτρων και μετά μας περιμένει η ανηφόρα στον δρόμο της επιστροφής προς τους Ανεμόμυλους. Ο μοναδικός μικρός ποδηλάτης, που δεν ακολούθησε τους υπόλοιπους για να βρίσκεται μαζί με τις μικρότερες αδερφές του στην πεζοπορία, αρχίζει να… δυσκολεύεται. Το πετάλι κολλάει, δε γυρίζει προς τα μπρος, αλλά τίποτα δε φαίνεται να τον πτοεί.  Αριστερά μας, μια ευχάριστη έκπληξη! Κάποια λευκά «σύννεφα» με... τέσσερα πόδια γευματίζουν στο πλαϊνό οικόπεδο και κεντρίζουν τα βλέμματα των παιδιών, που σπεύδουν να τα καλησπερίσουν με τον ανάλογο χαιρετισμό των προβάτων. Γέλια και πειράγματα στην παρέα των κοριτσιών μπροστά, αλλά σύντομα επανέρχονται στον… ίσιο και ανηφορικό μας δρόμο.

Κάποια παιδιά δείχνουν να κουράζονται, αφού στη διαδρομή κρατούσαν στα χέρια τα πατίνια τους. Εκεί αναλαμβάνουν δράση οι… μεγάλοι για να τα ελαφρύνουν. Η διαδρομή πλησιάζει προς το τέλος, όταν μπροστά μας ξεπροβάλλει το παλιό Παγοποιείο Μαντζαβελάκη,  που μεταμορφώθηκε σε Μουσείο Λαογραφίας και Χριστιανικής Τέχνης και τον περασμένο Αύγουστο φιλοξένησε την έκθεση για τα 60 χρόνια ζωής της εφημερίδας «Ανδριακή». «Εδώ βρίσκεται και το παλιό Υδραγωγείο», μας ενημερώνει ο Δήμαρχος, οποίος συμμετέχει μαζί μας στην πεζοπορία.  Το 1904, όταν ακόμη η Αθήνα υδρευόταν με στάμνες, η Άνδρος είχε μαρμάρινο υδραγωγείο με κεντρική παροχή, που έφτιαξε ο Εμπειρίκος με έναν Άγγλο αρχιτέκτονα. Το όνομά του πάνω στη μαρμάρινη επιγραφή δε διακρίνεται καλά μέσα από τις φυλλωσιές.

«Οι ποδηλάτες θα μας περιμένουν στο Δημαρχείο;», ρωτά με αγωνία ο μικρός που μας συνόδευε. Όμως, φτάνοντας στο σημείο τερματισμού μας, οι ποδηλάτες έχουν φύγει. Συνεχίζουν τις βόλτες τους στην κεντρική πλατεία και στον πλακόστρωτο δρόμο της αγοράς. «Πήγαινε να τους βρεις», τον προτρέπουμε. «Σε λίγα χρόνια, με το νέο σου, μεγάλο ποδήλατο θα συμμετέχεις μαζί τους», του λέω γελαστά. Φαίνεται να καταλαβαίνει και ευθύς μου ανταποδίδει ένα χαμόγελο ικανοποίησης.

«Σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι». Η διαδρομή μας συμβολική, αλλά τόσο γεμάτη! Η πεζοπορία από το Δημαρχείο στα Λιβάδια και πίσω, που έγινε την Παρασκευή, 22 Σεπτεμβρίου,  στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας (16-22/09) είναι σίγουρο ότι άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων, με την ευχή να συνεχιστούν παρόμοιες δράσεις και στο μέλλον.

Εξάλλου, την ευκαιρία να γνωρίσουν, να περπατήσουν ξανά τις διαδρομές, αλλά και να απολαύσουν μια βόλτα με ποδήλατο είχαν μικροί και μεγάλοι που συμμετείχαν στην πεζοπορία και στην ποδηλατοδρομία που διοργανώθηκε στο Μπατσί από τον Δήμο Άνδρου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Επαγγελματιών. Γιορτινή ατμόσφαιρα, κόσμος πολύς και τα γέλια των παιδιών πάνω στα ποδήλατά τους πλημμύρισαν την πλατεία του Μπατσίου, σημείο αφετηρίας της ποδηλατοδρομίας. Οι συνοδοί τους, γονείς ως επί το πλείστον, περήφανοι, τούς παρακολουθούσαν και τούς πρόσεχαν, αν και δεν ήταν λίγες οι φορές που έτρεχαν ξοπίσω τους να τους προλάβουν! Οι «μεγάλοι» και έμπειροι ποδηλάτες διένυσαν τη διαδρομή μέχρι το Γαύριο και πίσω, ενώ οι πεζοί έκαναν τον γύρο του Μπατσίου.

Στο Κόρθι, τα παιδιά που συμμετέχουν στη διαδρομή «Kids» το προσεχές Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου, στην παράλληλη εκδήλωση του Andros Trail Race 2017, είχαν τη χαρά και την τύχη να ξεναγηθούν σε αυτήν τη διαδρομή το ενός χιλιομέτρου, με την καθοδήγηση του τεχνικού διευθυντή του Ορεινού Αγώνα, κ. Ρόμπερτ Καραλή. Ο τελευταίος φρόντισε να τους δώσει στοιχεία για τα μονοπάτια και τη σημασία τους για την Άνδρο, τους μίλησε για τη φύση και τα οφέλη της επαφής μαζί της.

Για το τέλος, κρατήσαμε την πιο όμορφη δράση, που περιλαμβάνει τη συμμετοχή των παιδιών των δημοτικών σχολείων της Άνδρου. Με πρωτοβουλία του Δήμου και την αμέριστη συνδρομή των δασκάλων τους, τα παιδιά ζωγράφισαν πώς φαντάζονται τη μετακίνησή τους στο νησί και μας έδωσαν μέσω μιας κόλλας χαρτιού τις απαντήσεις που ζητάμε. Ποδήλατα, πατίνια και skates, διάφορα ζώα –με το άλογο να έχει την τιμητική του-  και άμαξες, "αεροπλάνα και βαπόρια", μέχρι και… αερόστατα, επιστράτευσαν για τη μετακίνησή τους τα παιδιά των δημοτικών σχολείων. Χάρη στη δημιουργική τους φαντασία και την ειλικρίνεια που τα χαρακτηρίζει μας αναγκάζουν να πούμε ακόμη μία φορά: «Πώς να κρυφτείς από τα παιδιά»;

Έτσι κι αλλίως τα ξέρουν όλα….!