Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019

Ε ΚΑΙ ΛΙΓΗ... ΤΣΙΠΑ ΔΕ ΒΛΑΠΤΕΙ

Δεν μπορώ, δεν το αντέχω, δεν πάει άλλο, ρε συγχωριανοί. Και πώς να σας το πω αυτό και εκείνο που ακούω και βλέπω κάθε μέρα, εντός και εκτός των καφενέδων απ' άκρη σ' άκρη του νησιού μας;;;
Και όσο πλησιάζουν να στηθούν οι κάλπες για τις δημοτικές εκλογές, οι τσέπες μας θα γεμίζουν κάρτες και μπιλιετάκια κάθε λογής και κάθε απόχρωσης.

Το λέει, άλλωστε, και το 1887 σε μέρα διεξαγωγής δημοτικών εκλογών καθ' άπασαν την επικράτειαν και ο σατυρικός μας ποιητής Γιώργος Σούρης, ο οποίος είδε και απόειδε και έγραψε τα εξης:
"Σωτήρ του Δήμου γίνεται η κάθε μία μαζέτα,
κι εγέμισαν οι τσέπες μας με κάρτες και μπιλιέτα.
Με ονόματα δημάρχων και συμβούλων παστρικά
μέσα στον κάθε καφενέ, μέσα στην κάθε σάλα,
κι αν ήσαν καν τουλάχιστον ολίγον παστρικά
πολύ θα με υποχρέωναν αν μου' στελλαν
και άλλα".
Έχει πει και έχει γράψει και άλλα πολλά περί εκλογών και πολιτικών ο σατυρικός ποιητής μας, αλλά δεν είναι της παρούσης για να σας τα μεταφέρω, αν και ξέρω ότι θα γελούσατε μέχρι δακρύων, αφού ότι περιγράφει για κείνες τις εκλογές, εκείνα τα χρόνια, επαναλαμβάνονται και τη σήμερον ημέραν του σωτήριου έτους 2019, και ουχί του 1800 τόσο.

Αφορμή για να σας ενοχλήσω και σήμερα, ήταν το αραλίκι μου, εντός παραθαλάσσιου καφενέ του νησιού μας, της Άνδρου μας, όπου και με μια παρέα πολυμελή γερόντων (πιθανόν όλοι απόμαχοι ναυτικοί) ρουφούσα και απολάμβανα μετά βουλιμίας μέγιστης την καφεδιά μου, ενώ παράλληλα απολάμβανα τα αγριεμένα κύματα, που' σκαγαν λίγα μόλις μέτρα από την πεζούλα του καφενέ.
Δίπλα μου, τα... περήφανα γηρατειά είχαν ανοίξει σφόδρα συζήτηση περί των δημοτικών εκλογών και ουχί μόνο, αφού κάθε λίγο και λιγάκι ένας εξ αυτών τα' χωνε και στον Τσίπρα.
Και η συζήτηση καλά κρατούσε, μέχρι που σκάει μύτη καμαρωτός καμαρωτός ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ για το αρχοντιλίκι του Δημάρχου του νησιού μας. Φορώντας τζιν και μπουφανάκι νεανικό και ένα φαιδρό χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, πλησιάζει την πρώτη παρέα που καθόταν δεξιά της πόρτας του καφενέ και τους πετάει κατάμουτρα το χέρι του για να τους χαιρετίσει.
Και εκεί λαμβάνει την πρώτη κρυάδα, αφού ο ένας εκ των δύο ρωτάει τον φίλο του: "ΠΟΙΟΣ είναι ο κύριος";
Είτε τον γνώρισε, είτε έκανε την κουνέλα για να ξεκινήσει το φτύσιμο.
"Ρε συ, είναι ο τάδε, που' ναι και από το νησί μας".
"Α ναι, εεεεεε" απαντάει και συνεχίζει να ρουφά νωχελικά την καφεδιά του.


Και για μίση ώρα περίπου, το ψηστήρι - μπίρι, μπίρι του υποψήφιου μνηστήρα για τον δημαρχιακό θώκο της Άνδρου μας, "έδινε και έπαιρνε".
Μέχρι που βαρέθηκα και την έκανα.
Όμως, και εψές, εκεί που καθόμουν με 3-4 φίλους σε κοσμική καφετέρια του λιμανιού μας και ρουφούσαμε τους καφέδες  μας και κουτσομπολεύαμε τα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή της χώρας, να' σου και σκάει μύτη ο άλλος ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ για δήμαρχος. Μόλις ένας εκ των θαμώνων, που προφανώς τον γνώριζε, του είπε: "Καλώς το παιδί του Λαού, στο σπίτι του Λαού", ο εκτειθέμενος στα εκλογάς απάντησε: "Εδώ δεν είναι του ΛΑΟΥ, αλλά του ΓΙΑΤΡΟΥ".
Και εννοούσε, φυσικά τον σημερινό και υποψήφιο δήμαρχο, Θεοδόση Σουσούδη, που είναι γιατρός και φυσικά μένει μόνιμα στο νησί από τότε που γεννήθηκε (εξαίρεση οι σπουδές του), ενώ κάτι άλλοι θυμούνται το νησί μόνο τα καλοκαίρια και στας εκλογάς.

Και κλείνοντας, θέλω να σας μεταφέρω και πάλι τους στίχους του ποιητή Σουρή, που έγραψε, και μένουν ακόμα: "Ω Ελλάς ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα".
Πάντως, σας λέγω με βεβαιότητα ότι μέχρι και τη διεξαγωγή των εκλογών του Μάη, θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά, ακόμα και ΛΑΣΠΗ, που θα εκτοξεύουν οι ανεμιστήρες κάποιων εκ των υποψηφίων, που θα βλέπουν ότι... χάνουν δια παντός το τρένο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας...